Elektroda prosta używana jest w spawalnictwie do zgrzewania rezystancyjnego. Pełni ona funkcję zakończenia zgrzewarki, gdzie bezpośrednio styka się ze zgrzewanym elementem. Jest ona niezbędna do prawidłowego wykonania trwałego spoiwa łączącego metalowe elementy.
Zastosowanie:
Elektrody proste można podzielić ze względu na długość czy średnicę, ale również ze względu na zastosowanie. W celu sprawdzenia przeznaczenia danej elektrody należy sprawdzić literę na jej początku. Wyjątkiem są elektrody przeznaczone do spawania połączeniowego stali węglowych oraz niskostopowych, ponieważ nie posiadają one swoich oznaczeń. Oto kilka z nich:
- do żeliwa o symbolu EŻ
- niskostopowe
- specjalne
- wysokostopowe o symbolu ES, jednakże symbol ten może oznaczać również spawanie połączeniowe konstrukcji ze stali niskostopowych w podwyższonej temperaturze pracy
- naprawcze oznaczone symbolem EN
Rodzaje:
Głównym czynnikiem wpływającym na wybór elektrody jest rodzaj materiału, który będzie spawany. Ponadto istotna jest też pozycja spawania oraz warunki w jakich elektroda będzie wykorzystywana.
- elektrody rutylowe (oznaczone symbolem R)- charakteryzuje je łatwość spawania, brak rozprysku oraz szybkotopliwość. Stosowane są głównie do cienkich blach. Pozycja spawania nie ma tu znaczenia. Konieczne jest użycie prądu przemiennego lub stałego z ujemną biegunowością. Ze względu na prostotę użycia i ekonomię są jednymi z najpopularniejszych elektrod. Należy pamiętać, że ich główną wadą jest wrażliwość na pękanie.
- elektrody celulozowe (oznaczone symbolem C)- charakteryzuje je głębokie wtopienie, jednakże spoina dala jest dość krucha. Sprawdzają się przede wszystkim do spawania rurociągów przemysłowych oraz do spawania na świeżym powietrzu. Niekorzystne warunki atmosferyczne nie mają wpływu na pracę tymi elektrodami, ponieważ są one bardzo odporne na uszkodzenia. Istnieje możliwość spawania zarówno przy użyciu prądu stałego jak i przemiennego z biegunowością dodatnią- nie wpływa to na trwałość spoiny. Elektrody celulozowe mogą być stosowane we wszystkich pozycjach.
- elektrody niskowodorowe, inaczej zwane również jako zasadowe (oznaczane symbolem B) – cechuje je obniżona zawartość wodoru. Mogą być używane do spawania grubszych materiałów w sztywnych konstrukcjach. Spoiny wykonane za pomocą elektrody niskowodorowej są niezwykle trwałe i odporne na uszkodzenia. Nie jest możliwe spawanie nimi w pozycji z góry do dołu. Ponadto wymagają suchego otoczenia przy pracy.
- elektrody kwaśne (oznaczone symbolem A)- umożliwiają one wykonanie spoin gładkich i płaskich, jednakże są mniej trwałe niż w pozostałych przypadkach. Wymagana jest praca w ustalonych pozycjach, tzn. nabocznej, podolnej oraz jedynie w ograniczonym zakresie w pozycji przymusowej. Najczęściej używany jest prąd przemienny lub stały z biegunowością ujemną. Przeważnie nie ma konieczności suszenia elektrod kwaśnych przed użyciem.
- elektrody utleniające – w swojej spoinie posiadają duże ilości tlenku żelaza oraz manganu. Ze względu na wprowadzenie do spoiny sporych ilości azotu oraz tlenu, spoina ma znacznie gorsze właściwości mechaniczne niż w pozostałych przypadkach.
- elektrody specjalne- jest to połączenie różnych elektrod, np. rutylowo-zasadowa (symbol RB), rutylowo-kwaśna (symbol RA) lub rutylowo-celulozowa (symbol RC). Pozwala to na wykorzystanie najlepszych właściwości zastosowanych elektrod. Wykorzystuje się je do pracy z konkretnymi materiałami.